Pic by Jeevan |
மெல்ல விழித்த சூரியன்
இதமாய் மிதமாய்
இதயம் வருடியது.
இதமாய் மிதமாய்
இதயம் வருடியது.
நிழலுக்கு ஒளியாய்
மத்திய வேலையில்
விண்ணை தொட்ட உற்சாகத்தில்
சுட்டெரித்த சூரியன்.
மத்திய வேலையில்
விண்ணை தொட்ட உற்சாகத்தில்
சுட்டெரித்த சூரியன்.
மாலை வந்ததும்
களைத்த கனிவுடன்
கனிந்த பழமாய்
மெல்ல விழுந்தது மண்ணில்.
களைத்த கனிவுடன்
கனிந்த பழமாய்
மெல்ல விழுந்தது மண்ணில்.
On the mountain ridges
sun wakes up slowly
pleasantly and temperately
scanned the heart.
sun wakes up slowly
pleasantly and temperately
scanned the heart.
Like a light for the shadow
on mid-day hours
in high spirit of touching the sky
the sun burnt.
on mid-day hours
in high spirit of touching the sky
the sun burnt.
in fatigue gentleness
like a ripe fruit
slowly fall to the ground.
Sunrises and Sunsets are always charming.. Nicely written :)
ReplyDeleteNice poem. Sunrise and sunset are fascinating.
ReplyDeleteGood one...
ReplyDeletebeautiful.
ReplyDeletewishing you a very happy and prosperous new year!
ReplyDeleteSince I sleep well in the mornings, I haven't seen many sunrises! But I have seen sunsets. It's an awesome sight. Your poem reminds me of those scenes.
ReplyDeleteDestination Infinity
Beautifully composed poem.
ReplyDeletelovely snap & the words... beautiful!
ReplyDelete